كنتى بعيدة

كنتى بعيده
كنتى بظهرك بس عرفت
أن أنتى وحيدة
وأن أنتى كمان
مش عايشة سعيدة
مش حاسة أمان
كان شعرك يغزل خيط أحزان
يغزلك توب
يتلف يخلى قلوب و قلوب
تغرق و دوب
ويعزب فيا ضمير أنسان
كان يوم محبوب
كان يومها النيل بالليل عطشان
ولقيتك على الشط بترويه
و النيل فرحان
بيقول موال يتغزل فيكى
و أنتى كمان تتغزلى فيه
كان يومها الدنيا بتشتى عليه
و أنتى فى حضنك بتدفيه
ما أعرفش أزاى أنا شفت عنيكى
من غير ما أشوف
كان جوا عنيكى حنين ملهوف
و كلام محفور على شجر الخوف
و سحاب مليان
ميه ورد و طيف من برد
و خيط دخان
و رموشك كالعادة بتتحده
تنزل فى دموعك تتوضى
تغفر بصلاتها ذنوب الناس
من كتر ما فيها من أخلاص
من احساس
تنزل دمعة تسيل عالنيل
و فى لحظة يزيد
و يفيض بالخير
على كل الزرع و كل الطير
فى أى مكان
بس أنتى فى عز دا كله وحيدة
مش زى زمان
مش عايشة سعيدة